rozwścieczyć

rozwścieczyć
{{stl_3}}rozwścieczyć {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}rɔsfɕʨ̑ɛʧ̑ɨʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_14}}wütend machen{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}in Wut {{/stl_14}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_32}}Rage{{/stl_32}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_14}}bringen {{/stl_14}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • rozwścieczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczy, rozwścieczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawić, że ktoś jest wściekły; rozzłościć, rozjuszyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obraźliwe słowa rozwścieczyły go. Rozwścieczony zaatakował z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozwścieczyć — dk VIb, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczysz, rozwścieczyćwściecz, rozwścieczyćczył, rozwścieczyćczony «doprowadzić kogoś do wściekłości; rozzłościć, rozgniewać, rozwścieklić» Nieposłuszeństwo syna rozwścieczyło go. Rozwścieczony niepowodzeniem.… …   Słownik języka polskiego

  • rozwścieczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wpaść we wściekłość; rozzłościć się, rozjuszyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozwścieczył się na dzieci. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozjuszyć — dk VIb, rozjuszyćszę, rozjuszyćszysz, rozjuszyćjusz, rozjuszyćszył, rozjuszyćszony rozjuszać ndk I, rozjuszyćam, rozjuszyćasz, rozjuszyćają, rozjuszyćaj, rozjuszyćał, rozjuszyćany «doprowadzić do wściekłości; rozwścieczyć» Kłótnia jeszcze… …   Słownik języka polskiego

  • rozwścieczenie — n I 1. rzecz. od rozwścieczyć. 2. «niepohamowany gniew, wściekłość, złość» Nie mógł opanować rozwścieczenia. rozwścieczenie się rzecz. od rozwścieczyć się …   Słownik języka polskiego

  • rozwścieklić — dk VIa, rozwścieklićlę, rozwścieklićlisz, rozwścieklićlij, rozwścieklićlił, rozwścieklićlony → rozwścieczyć Rozwścieklił go swoją arogancją. rozwścieklić się → rozwścieczyć się …   Słownik języka polskiego

  • rozwścieczony — rozwścieczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozwścieczyć (p.) rozwścieczony «będący objawem, wyrazem czyjejś wściekłości» Rozwścieczona twarz. Mówić rozwścieczonym głosem …   Słownik języka polskiego

  • rozgniewać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać silny, narastający gniew; rozzłościć się, rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka rozgniewała się na syna. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozjuszyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, rozjuszyć sięszę się, rozjuszyć sięszy się {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść we wściekłość, w gniew; rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okropnie się rozjuszył na takie traktowanie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”